En effet, une manière d'y arriver est que l'interprétation associe ex:b et ex:b2 à la même ressource:
IR = { T, M1, M2, A, B, C, N, BAG, SEQ }
IP = { T, M1, M2 }
IC = {BAG, SEQ}
ICext(BAG) = {N}
ICext(SEQ) = {N}
Is(rdf:type) = T
Is(rdf:_1) = M1
Is(rdf:_2) = M2
Is(ex:a) = A
Is(ex:b) = B
Is(ex:b2) = B
Is(ex:c) = C
Iext(T) = {(N, BAG), (N, SEQ)}
Iext(M1) = {(N, A), (N, B)}
Iext(M2) = {(N,B), (N, C)}
IP = { T, M1, M2 }
IC = {BAG, SEQ}
ICext(BAG) = {N}
ICext(SEQ) = {N}
Is(rdf:type) = T
Is(rdf:_1) = M1
Is(rdf:_2) = M2
Is(ex:a) = A
Is(ex:b) = B
Is(ex:b2) = B
Is(ex:c) = C
Iext(T) = {(N, BAG), (N, SEQ)}
Iext(M1) = {(N, A), (N, B)}
Iext(M2) = {(N,B), (N, C)}
Il faut aussi que tous les noeuds vides soient associés à la même ressource N.
Ce n'est pas interdit en RDF qu'on ait répétition des propriétés rdf:_1 et rdf:_2, même si c'est plutôt bizarre.
On pourrait aussi proposer l'interprétation suivante:
IR = { T, M1, M2, A, B, B2, C, N1, N2, N3, BAG, SEQ }
IP = { T, M1, M2 }
IC = {BAG, SEQ}
ICext(BAG) = {N1, N3}
ICext(SEQ) = {N2, N3}
Is(rdf:type) = T
Is(rdf:_1) = M1
Is(rdf:_2) = M2
Is(ex:a) = A
Is(ex:b) = B
Is(ex:b2) = B2
Is(ex:c) = C
Iext(T) = {(N1, BAG), (N2, SEQ), (N3,BAG), (N3,SEQ)}
Iext(M1) = {(N1, A), (N1, B),(N3,A), (N3,B2)}
Iext(M2) = {(N1,B), (N2, C),(N3,B),(N3,C)}
IP = { T, M1, M2 }
IC = {BAG, SEQ}
ICext(BAG) = {N1, N3}
ICext(SEQ) = {N2, N3}
Is(rdf:type) = T
Is(rdf:_1) = M1
Is(rdf:_2) = M2
Is(ex:a) = A
Is(ex:b) = B
Is(ex:b2) = B2
Is(ex:c) = C
Iext(T) = {(N1, BAG), (N2, SEQ), (N3,BAG), (N3,SEQ)}
Iext(M1) = {(N1, A), (N1, B),(N3,A), (N3,B2)}
Iext(M2) = {(N1,B), (N2, C),(N3,B),(N3,C)}
Dans ce cas-ci il faudra associer les 2 noeuds vides du graphe 1 aux ressources N1 et N2, respectivement, et le noeud vide du graphe 2 à la ressource N3.